Zwanger zijn enzo....

Van deze foto geniet ik nog steeds elke dag, Net als van de zwangerschap.....Ik vind het echt leuk!

Van een topsport carrière waar ik mijn hart en ziel in heb gestoken... Een fantastische studententijd in Groningen en een waanzinnig backpack jaar Down Under.. Ik heb het allemaal mogen meemaken.....En nu is het tijd voor een nieuwe fase in mijn leven!

De keuze om te stoppen met mijn volleybalcarrière was ontzettend zwaar. Enerzijds wilde ik de beste spelverdeelsters van de wereld worden, maar anderzijds hou ik veel te veel van het leven. Wintersport vakanties, vriendinnen, een goede studie, vrije tijd, wijn, feestjes.... De echte echte topsportmentaliteit kon ik blijkbaar niet opbrengen. En heel eerlijk, soms vraag ik me nog wel eens af waar ik had gestaan als ik die mentaliteit wel had gehad. De Nederlandse Volleybaldames spelen nu op de Olympische Spelen.. en uiteraard volg ik ze. Wat blijft het een fantastische sport!

En dan mijn tijd in Groningen. Ik zie mezelf nog zo zitten op mijn leuke knusse gerenoveerde kamer. Ik keek uit op de hoofdstraat van Groningen, had mijn eigen badkamertje, deelde een keuken met twee huisgenoten en genoot volop van het stadsleven. Wat was het fantastisch!

Als student was ik best wel serieus. Ik ging naar (alle) colleges, deed mijn huiswerk, gaf les aan eerste jaars studenten, haalde goede cijfers, en was dan ook binnen 4 jaar klaar met mijn studie Human Resource Management.

Vrijdagavond was altijd DE stapavond, en die avonden zijn menig keer goed uit te hand gelopen. Of ik wist niet meer hoe ik thuis was gekomen, of ik liet het brandalarm weer afgaan, omdat ik midden in de nacht een ei stond te bakken en niet oplette... Altijd één groot feest! Er gaat niets boven Groningen!

Over mijn waanzinnig mooie tijd Down Under kan ik wel uren vertellen. Dit is echt zo'n bizar mooi jaar geweest, waarin ik mezelf ongelofelijk heb ontwikkeld. 

Van prachtige landschappen naar liters wijn en van onkenbare mooie uitzichten tot feesten diep in de nacht. Het is echt een herinnering voor het leven!

Na Australië was daar dan eindelijk mijn grote liefde. Mijn maatje waar ik nu na vele mooie jaren als topsporter, student en backpacker een kindje mee mag krijgen. En dat is zo iets moois..... 

Rem en ik hebben in de 4 jaar dat we nu met elkaar gaan super coole dingen gedaan. Van een wintersportvakantie tot een mooie reis naar Vietnam. En van lekker kamperen in Frankrijk tot veel festivals of feest diep in de nacht. Maar ook de kleine dingetjes als samen een wijntje drinken en genieten van een ijsje in Noordwijk, een dagje naar de sauna of het samenzijn met onze families...We genieten! Maar ook hebben we lastige momenten gehad. Momenten waarop ik heimwee had naar mijn eigen leventje. Momenten dat ik mijn draai niet kon vinden en niet kon wennen aan de westerse cultuur.  En die momenten waren soms best wel zwaar.... 

Goede gesprekken en naar elkaar luisteren zijn de sleutelwoorden tot het vormen van een sterke relatie.  Het is nu sterker dan ooit!

We wonen in een prachtig huis wat we onlangs hebben verbouwd, hebben een heerlijke tuin, genieten van het leven samen...... EN kijken nu vooral erg uit naar de komst van onze kleine Bink!

Het moment dat we er achter kwamen dat ik zwanger was, was zo bijzonder. Op dat moment ben je alleen maar heel blij en kijk je elkaar heel diep in de ogen aan en weet je dat het is gelukt! Een heel intens moment..

De eerste weken nadat je weet dat er iets heeeel piepkleins in je groeit zijn zo ongelofelijk spannend en zenuwslopend. Gatverdarrie wat duurt het lang voordat je de eerste echte bevestiging krijgt.

Maar als die eerste echo er dan eindelijk is, dan pak je elkaars hand vast, voel je blijheid en weet je dat het echt is. Het wordt bevestigd dat je samen papa en mama wordt!

En dan gaat het pas echt beginnen..... Nouja waar moet je beginnen?

Je krijgt wat boekjes die je voorzichtig aan begint te lezen en je meldt je aan bij verschillende internetsites. Ook heb ik mijzelf een abonnement op het magazine Ouders van Nu laten aansmeren.

Ik heb alles graag onder controle en merk dat ik dat nu niet heb. Ik weet niet eens wat er allemaal komt kijken bij een zwangerschap en het krijgen van een kindje. Kun je je nog herinneren dat je op de middelbare school een hele boekenlijst kreeg met boeken die je aan moest schaffen en daar uiteindelijk de helft niet van gebruikte? Nou dat gevoel heb ik nu ook met zo'n babyuitzetlijst.....

Oke, eerlijk? Het is wel een dingetje hoor.... Aankomen, niet meer fanatieke kunnen sporten, eten... 
Loslaten heet zo iets volgens mij?!!

Op het begin van de zwangerschap ontstaat er zo'n flubberbuikje. Mensen die niet weten dat je zwanger bent kunnen maar 1 ding denken; zo die is echt een beetje mollig geworden.... Dat je aan het hardlopen bent en dat je je buik gewoon heen en weer voelt flubberen. En met elk snoepje wat je neemt denkt dat je buik dubbel zo hard groeit. Dat je onder de douche staat, naar je buik kijkt en denkt: laat die dikke buik maar komen. Of wanneer je tegen de wind in moet wandelen, je shirt strak om je buik komt te zitten en het wat vatsig lijkt.

Daarentegen vind het weer helemaal niet erg dat mijn borsten ook groeien. Hihi! Eindelijk eens dat gevoel mogen ervaren van een chick met een mooie volle cup. En dus loop ik ook trots met mijn borst vooruit. Maar niet alleen ik ben er blij mee... Rem juicht hard mee en heeft zijn handen er vol aan ;-)

De hormonen, ook wel kloothommels genoemd…. 

Ik schijn nogal wat vergeetachtig te worden. Zelf ben ik er nog niet helemaal van overtuigd, maar volgens Rem vraag ik regelmatig dezelfde dingen. Ach, laten we eerlijk wezen.. Elke vrouw kent het denk ik wel dat haar man wat verteld over iets wat haar totaal niet interesseert. En ja dat gaat het ene oor in en het andere oor uit. Dat is het bij mij ook eerder, en dat heeft niks met vergeetachtigheid te maken. Toch? :-)

En ach, en ik heb gewoon weinig geduld, hou niet van mensen die treuzelen of niet weten wat ze willen. En ja ik heb graag alles onder controle! Als één van deze puntjes niet helemaal lekker lopen, dan kan ik wel een beetje geïrriteerd raken.... Zal dit ook bij de hormonen horen, of is dat gewoon wie ik ben? Ik denk dat laatste hoor. De kloothommels versterken het gevoel misschien iets meer. 

En dan te beginnen over eten. Ze zeggen dat je van die vreetbuien krijgt in het tweede trimester van je zwangerschap. Nou ik heb ze al vanaf het begin. Al voor ik überhaupt zwanger was;-) En ja, ik probeer vaak een soort van gezond te doen, maar af en toe zitten er flinke uitschieters bij. Laatst had Rem stroopkoeken in huis gehaald, één van mijn favoriete koeken. Dan zit je lekker op de bank, en denkt telkens aan die rot koeken in de kast. Ze kruipen al zowat naar je toe. Oke, vooruit ééntje dan. Serieus, voor ik het wist had ik er een paar meer op ;-)

Ik ben nu bijna 23 weken zwanger. En ja, tuurlijk wordt ik dikker, en nee ik kan niet meer sporten zoals ik voor de zwangerschap deed. En ja, ik droom veel, heb andere eetgewoontes en zit mezelf of Rem wel eens in de weg. Maar alles met een grote glimlach! En alles voor de komst van een gezond kindje.

Laat kleine Bink maar komen. Papa en mama zijn er klaar voor....

XX van Djennie