Het leven.....

Mijn dagelijkse leven, daar gebeurd van alles.... Af en toe ga ik een stukje schrijven over de dingen die me bezighouden. Gewoon een paar korte gebeurtenissen of gedachtes die ik leuk vind om te delen! Leuk om te doen, leuk om te bewaren en leuk voor later om weer eens terug te lezen. Dit is mijn leven!

Daar zit ik dan, op de bank met mijn drie grote liefdes. Ik heb een arm om Max heen geslagen, die lekker tegen mij aan ligt en zijn favoriete filmpjes op youtube kijkt. Soof die heerlijk verzadigd in mijn andere arm ligt en Remko die naast mij zit en opzoek is naar een grote familietent waarmee we deze zomer naar de camping willen gaan. “Kijk ons nou zitten, wat heerlijk knus dit” zeg ik tegen Remko. En Remko begint liefdevol te glimlachen. We zijn tevreden, alle vier!

Al wandelend door de straten van Sassenheim met twee slapende kindjes in de kinderwagen denk ik na over het leven en besef ik mij weer eens hoe tegenstrijdig het leven kan zijn. Aan de ene kant is er vreugde, want er worden gezonde kindjes geboren, is er liefde aan overvloed en genieten mensen van elkaar. Maar aan de andere kant worden mensen (ongeneeslijk) ziek, moeten zwangerschappen worden afgebroken en voelen mensen zich kwetsbaarder dan ooit. En ik sta machteloos toe te kijken…. Wat zou ik deze mensen graag willen helpen en het verdriet uit handen nemen.

Ik sta veel meer stil bij het leven dan vroeger. Vroeger was het meer onbezonnen en was ik minder bewust van alles. Nu ben dankbaar voor alles wat goed gaat. Ik geniet veel intenser van alle dierbare mensen om mij heen, omarm de liefde en ontvang het ook graag van een ander. Ik brand een kaarsje voor alle mensen in mijn omgeving die te maken hebben met zorgen, verdriet en pijn en geef mijn beide kindjes en man een extra dikke knuffel als ik thuis kom na een wandeling in de frisse lucht.

Het is 4:45u in de nacht en Soof begint geluidjes te maken. Ik word ook wakker en leg haar snel aan mijn borst. Daar zitten we dan, Soof en ik, en alles om ons heen is stil. Ik kijk naar die mooie oogjes en zie haar dapper drinken. Nog zo afhankelijk en kwetsbaar. Na een paar minuten ligt ze tevreden in mijn armen te slapen en voel ik haar warme lichaampje tegen de mijne, zo intiem! Wat is het bijzonder om elke dag en nacht weer borstvoeding te mogen geven. Ik ben dankbaar dat het lukt en we beide tevreden zijn. Ze boert een keertje en ik leg haar weer stilletjes in haar wiegje naast mijn bed. Ik stop haar toe, aai over haar bolletje en doe het licht weer uit. Slaap lekker lieve Soof, tot straks!

De borden staan nog op tafel, de keuken is ontploft, Max staat onder de douche en Soof wil drinken. Het is spitsuur! Het is een klus, elke avond weer, maar Remko en ik zijn een topteam. Remko is met Max onder de douche aan het klieren en tegelijkertijd leg ik Soof aan mijn borst die met haar kleine vingertjes mijn bh vasthoudt. Ik geniet van alle schaterlachende geluiden van boven en klets ondertussen stilletjes tegen Soof. We genieten allemaal op onze eigen manier in ons heerlijke huis aan de Kwekersweg! Soof leg ik na het drinken op het voedingskussen in de box, lekker ingewikkeld in haar deken en ik begin de keuken op te ruimen. Ik hoor dat Remko en Max nog steeds aan het dollen zijn en mijn geluk kan niet op. Ze zingen, ze lachen en ze maken gekke geluidjes… Max in zijn blote kont, koprollend op bed, ow wat hebben ze een pret! Na een paar minuten krijg ik een appje van Remko met een foto waarop ze allebei een gekke bek trekken en ik weet niet hoe snel ik naar boven moet rennen om mijn twee mannen een dikke kus te geven. Apetrots, dat ben ik! Ik sprint weer naar beneden en ga als een malle de keuken en kamer verder opruimen. Nog even en de rust is wedergekeerd in huis. We zetten om 20:00uur het journaal aan, Remko en ik kijken naar elkaar en geven elkaar een high five. De klus is weer geklaard!

En daar sta ik dan, 6 weken na de bevalling, in de sportschool. Ik heb alweer vele kilometers buiten gewandeld, waar ik elke dag weer van geniet, maar lekker zweten in de sportschool geeft een kick. Met mijn koptelefoon op, volume op maximaal en luisterend naar een heerlijke set van Defqon (hardstyle festival), ga ik helemaal los. Ik heb het nodig! Straks ben ik weer de mama die voor haar 2 fantastisch lieve kindjes zorgt, maar voor nu even verstand op 0 en gaan. Ik moet mezelf een beetje inhouden…. Nog 3 maanden en dan mag ik ook weer hardlopen, springen en nóg fanatieker zijn. Maar voor nu is het goed, ik voel de adrenaline door mijn lijf en heb energie voor 10.

Max heeft voor zijn 2e verjaardag en prachtige loopfiets gekregen. Vele malen mooier dan zijn favoriete plastic fietsje waar hij nu de hele dag op zit. Dat plastic ding ziet er niet uit en is inmiddels veel te klein, maar Max is er enorm aan gehecht geraakt. Voor zijn nieuwe blitse fiets had Max geen enkel oog, totdat ik in de sportschool stond en een prachtig filmpje van Remko doorgestuurd kreeg waarop te zien is dat Max toch eindelijk zijn plastic fietsje heeft verruild voor zijn nieuwe stoere loopfiets. Ik stond breed glimlachend en vol trots in de sportschool, kijken naar kleine Max die zijn evenwicht probeert te bewaren en zich dapper staande houdt op zijn nieuwe fietsje. Kleine jongetjes worden groot!

Tot de volgende keer!

Knuffels van Djennie